Sevgili 2012;
Yeni tanıştığım insanlara ağız alışkanlığı olduğundan ayrılırken ''memnun oldum'' derim. Her seferinde memnun olur muyum? Hayır, ama derim... Ancak seninkine ağız alışkanlığı dersem ayıp etmiş olurum. Tanıştığımız ilk günden bu güne kadar bir değerlendirme yaptığımda daha iyi, daha bonkör, daha sevecen yıllara sahip oldum. Tamam daha kötüleri de vardı. Ama sana ait kötü anılarım da bile bazı şeylerin köklerinin ne kadar derine inebildiğini fark etmeme neden oldun. Düştüğümde daha kolay kalkabildiğimi, ceplerimdeki fazlalıkları, içimdeki eksikleri, her şeyi daha iyi görmeme neden oldun. Sanırım beni biraz daha büyüttün. Küçük küçük sürprizlerini de unutmuş değilim. Genele baktığımda seni tanıdığıma memnunum. İleride sana ait anlatacak çok anı yaptım. Çoğunu da gülümseyerek hatırlıyorum sana yazarken bile. Unutulmayacak senelerin arasına girdin haberin olsun:)
Biraz bencil bir yapıya sahip olduğumu söylemek isterim. Beni seveni severim. O yüzden seninle paylaştığımız bu 365 gün içinde beni sevdiğin için teşekkürler.
Herkesin senden beklediği dünya barışını beceremesen de, sevgi pıtırcıkları ile dolu bir dünya olamasak da ve çocukların gözünün yaşını dindiremesen de, benim şahsi beklentilerimde yüzde yetmişi geçtin, kendi adıma takdir ediyorum. Zira beklentileri çok değişken olan bir kişiliğim.
Bir de nerenden uydurduğunu bilemediğim bir Foton çıkardın başımıza. Söyle yeni gelene kuşak muşak çıkartmasın başımıza insanlar madara oluyorlar. Ben Süperman misali süzülürüm diye diktirdiğim pelerinle kaldım ama bir çok insan dünya neslini kurtarmak için gittikleri yerden, mor şirinler olarak döndüler. Artık 2013 ne kadar düzeltir onları bilemiyorum.
Sonuç olarak iyiydin. Ellerine sağlık güzel bir yıl oldu. Giderken bir kar atıştırsaydın çok iyi olurdu ama neyse.
Ayrılmamıza saatler kala benim söyleyeceklerim bunlar. Senin de söylemek istediğin bir şeyler varsa ya şimdi söyle ya da sonsuza kadar zaten susacaksın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder