40 yaşını geçmiş ve tek başına çocuk büyüten bir anne olarak, çocuğuma bırakacağım kenarı dantelli havlu, birkaç resim ya da birikim harici bir şeyler olmalı. Mesela yaşadıklarım ki bana göre bir annenin bırakacağı en güzel şey kökleri yani gördükleri, çektikleri, güldükleri. Bizi biz yapan hayatın getirileri. Benim hayatım biraz herkesin hayatı gibi ama geneli benim gibi.. Yani ortaya karışık bir hayat. Eskiden dört kenarından siyah kartona sıkıştırılmış fotograflar anlatırmış her şeyi ama zaman bu zaman ve bu zaman dünkü fotograflar yarını bile göremeden eskiyor. Artık her şey çok hızlı
Aniden geliyor yarın, aniden geliyor aşk,aniden oluyor içinde bir bebek ... Sessizlik gibi aniden geliyor yarın ve sessizlik gibi aniden geliyor yalnızlık, bir kamyon arkasında fren izleriyle beraber...
Her şeye rağmen güzel ve kalabalık bir hayat benimki, rengarenk ve dolu. İşte ben de tam burada oğluma bırakacaklarımı paylaşmak istedim. Elimizde 4 numara şişler olmasa da verebilecek çok örneklerimiz olduğunu biliyorum......
Sanırım bizim yaş grubunda genelde aynı his var:geride birşeyler bırakmak,iz kalmasını istemek.Bu hayattan bir Hakan bir Gülden geldi geçti kimdir neler yapmıştır,neler yemiş neler içmiş neler düşünmüştür, iyi kötü anılar nasihatler,tavsiyeler...Belkide hiç iz bırakmadan yok olup gitmek...(kulağa hoş gelmedi)
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil